आयु्ष्यातील काही क्षण
खूप काही देऊन जातात.

काही काही क्षण मात्र
खूप काही घेऊन जातात.

माझ्या आयु्ष्यातील काही क्षण
सगळी सुख घेऊन गेले.

उरली सुरली दु:खे मात्र
माझ्यासाठी ठेवून गेले.

सहजपणे माझ्या दु:खांकडे
मी सुख म्हणून पाहू लागले.

तसं मी मनी धरता
तेही सुख सोडून गेले.

मग मात्र अस्वस्थ मनाने
सारं सारं सोशित गेले.

पाऊस पडून गेलेल्या आभळगत
मन रित करीत गेले.

- सोनाली

ती एक शब्दात उतरती गझल
जी तेव्हाही अधुरीच राहीलेली
ती एक मिटल्या डोळ्याचं बहरत स्वप्न
तीला मी फ़क्त स्वप्नातच पाहीलेली

कधी तीला पावसाची द्रुष्ट लागली
तर कधी एकांताने दगा दिला
कधी तिनं मोठ्या आशेने वाट दाखवली
तर कधी स्वत:च वाटेचा मार्ग बदलला

माझ्या नजरेने, माझ्या ओठच्या शब्दांनी
जशी अवघडलेली ती माझ्या जवळ येताना
तशीच ती तेव्हाही अवघडली त्या शब्दांनी
त्या नजरेनी मागे एकटं मला सोडुन जाताना

शेवटपर्यंत तिची ती मागे परतणारी
सावली पाहतच बराच काळ मी तिथें थांबलो
पाउलांखाली शब्दांचा भरमसाट पाचोळा
अन त्या पानासारखा मीही कोराच राहिलो

माझ्या आयुष्याच्या पुस्तकात आता ती
फ़क्त कोमेजलेली एक पाकळी होऊन दरवळते
क्षणा-क्षणाच्या आठवणीचं उदास अस्तित्व
मागे सोडुन आज ती त्या पाकळ्यातच हरवते
आज ती त्या पाकळ्यातच हरवते............

-----चौकट राजा ....सचिन काकडे

उशीर....

हेही असेच होते, तेही तसेच होते
आपापल्या ठिकाणी सारे ससेच होते!

केले न बंड कोणी.. त्या घोषणाच होत्या!
ज्यांनी उठाव केला तेही घसेच होते!

आला न गंध त्यांना केव्हाच चंदनाचा..
सारे उगाळलेले ते कोळसेच होते!

तू भेटलीस तेव्हा मी बोललोच नाही!
तू भेटतेस तेव्हा माझे असेच होते!

होती न ती दयाही.. ती जाहिरात होती!
जे प्रेम वाटले ते माझे हसेच होते!

झाला उशीर जेव्हा हाका तुला दिल्या मी.
मातीत पावलांचे काही ठसेच होते!

कवी: अद्न्यात

दोन जिवांच्या मिलनातील....
पापणी ओली करणा~या आठवणीतील...
प्रत्येकाच्या मनात असते....
प्रेम त्या नाजूक भावनेमधील....

निरागस गोड हास्यातील...
चिमुकल्या दोन डोळ्यातील...
अनुभवुन बघ एकदा..
प्रेम त्या बाळाच्या विश्वासातील...

झोपतना ऐकलेल्या अंगाईतील...
कधी मिळणा~या धपाट्यातील...
विसरु नकोस कधी....
प्रेम त्या आईच्या ममतेतील....

पथिकास आराम देणा~या छायेतील...
फळा-फ़ुलांच्या गोडीमधील....
जतन कर नेहमी...
प्रेम त्या पर्यावर्णाच्या संपन्नतेतील...

अथक करणा~या कामामधील..
धेय्य-पुर्तीच्या स्वप्नातील...
चाखायला आवडेल तुलाही...
प्रेम त्या कार्याच्या सिद्धितील.....

संकटात देणा~या विश्वासातील...
अवर्णनिय दगडाच्या सामर्थ्यातील...
सदैव स्मरत जा....
प्रेम त्याच्यावरच्या श्रद्धेतील...

कवी: अद्न्यात

चारोळ्या लिहिताना डोळ्यासमोर
नेहली फक्त तु असतेस,
तेंव्हा तर डोळे उघडे असतात,
पण हल्ली डोळे मिटल्यावरही दिसतेस!
-- अद्न्यात चारोळिकार

केस विस्कटलेले, ओघळले काजळ गाली
रागाने चेहेरा लाल,आठी शोभते भाळी

किति समजावु,किति सांगु?तुज पटवु कसे?
भार्ये,तुज वाचुन ,मम ह्रुदयी दुसरी कोण वसे?

काल भेटली ति मम कार्यालयीन सहकारी होति,
रीत म्हणुन थांबलो, बोलायाची तसदी घेतली होती

मोजुन १० मिनिटे पण तिच्याशी नाहि बोललो सखे
तरी तासभर "गुलुगुलु" चालले होते तुज का वाटे असे?

जनरीत म्हणुन स्मीत हास्य करुन तिच्यासंगे बोललो
तरी का म्हणते "दात काढुन, लघळ पणे" वागलो?

कार्यालयीन कामात सहकार्य देइन असे मी म्हटले,
तरी "निर्लज्या सारखा पुढे पुढे करतो" तुज असे का वाटले?

ति सुमार रुपांची, साधारण तरुणी असे,
तरी"मेली,चटक चांदणी, नट मोगरी" का तुज भासे?

मी सभ्य, संयमीत,साधारण पुरुष हे तुज ज्ञ्यात आहे,
असे "बावळटच" त्याना आवडतात असे का सुनावत आहे?

विधिवत पाणी ग्रहण करुन,मी हातात घेतला हात
कशी सोडिन मी, सखे, मधुनच तुझी साथ ?

हे विधात्या, तु हिला,लावण्य, सौंदर्य बहाल केले
पण, रुख्मीणी ऎवजी भामेचे मन का दिले?

--अविनाश...२९/११/२००७

तुझं ते निरागस बोलणं,
मला खूप आवडतं
चारचौघांतही तुझं वेगळेपण,
अगदी आपसुखच जाणवतं.

तुझ्या डोळ्यांत दिसून येतो,
माझ्यावरचा अतोनात विश्वास
खळखळून हसणं तुझं
खरचं वाटतं झकास.


तुझा तो मिश्कीलपणा,
आणि ते खोडया करणं
जराजरी रागावलो मी तरी,
चटकन डोळ्यांत पाणी काढणं.

माझा प्रत्येक शब्द,
तू किती सहजपणे जपतेस
सांग बरं ही कला
कोणत्या शाळेत शिकतेस?

तुलाही फ़ुलाप्रमाणे जपण्याचा,
मी आटोकाट प्रयत्न करतोय
अभिमान वाटतो मला माझा
की मी तुझ्यावर प्रेम करतोय.

-- सचिन काकडे ...

महेश जाधवच्या चारोळ्या

माझ्या घराला मी
कधीच कुलुप लावित नाही
घर तर दुःखानेच भरलय
आणि दुःख कोणचं चोरत नाही

सभोवतालचा अंधार दूर करण्यासाठी
मी वणवा होऊन पेटलो
काही काळ अंधार दूर झाला ही
मी मात्र कायमचा विझलो

कोसळणारा पाऊस पाहुन
मला नेहमीच एक प्रश्न पडतो
माझं तर ठीक आहे
पण हा कुणासाठी रडतो

आयुष्यावर मी
कधीच काही लिहित नाही
आयुष्य म्हणजे नक्की काय
हेच मला माहीत नाही

दुसर्याचे अश्रु पाहून
मी आता बेचैन होत नाही
मी किती ही रडलो तरी
अश्रु कोणी पुसत नाही

प्रेमाचा खरा अर्थ
माणसाला कुठे कळ्तो
त्याचा स्वार्थ साधला की
तो दुसर्या प्रेमाकडे वळतो

लबाड दुनियेत एक
लबाडी मी ही शिकलो आहे
दुःखी आयुष्याच्या पुस्तकावर
सुखाचं लेबल चिटकवलं आहे

या विशाल अवनि वरति,
प्रशांत सागर वसतो
त्यास भेटण्या सरीता का
धावते जणु अभीसारीका?

त्या लाल कमल पुष्पात
गोड मकरंदाची रेलचेल
आत भ्रमर कैद होतो
रात्री तिथेच का रमतो?

गगनात चंद्रमा हसतो
धवल प्रकाश पसरतो
ते मनोहर द्रुश्य बघुनि
का सागर उफाळतो?

ति फुले रंगी बेरंगी
माद्क रस गंधाने फुलति.
त्या रान पुष्पा वरति..
का भ्र्मर असा घुटमळतो?

त्याच्याच नाभी कमलात
कस्तुरी गंध दरवळतो
तरीहि तो कस्तुरी मृग
का शोध घेत फिरतो?

असे कितिक गोड प्रश्ण
का सतावतात मजला?
या शंकांचे समाधान
कधी होइल का मजला??

अश्याच एका कातरवेळी
भेट्लास तु सजणा
तनुत विज कल्लोळली
स्पर्शाने काया मोहरली

घेतलेस मज मिठीत
चुंबलेस लाल अधरा
सा~या प्रश्णांची उत्तरे
दिलिस मज तु प्रियकरा

-- अविनाश कुलकर्णी
http://avinashkulkarni.blogspot.com

डोळ्यात अश्रू दाटले कि
मी लगेच एकांत शोधतो
भरुन आलेल्या आभाळाला
मनसोक्त बरसु देतो
.....................................................................................................

शब्द अनमोल आहेत
ती जपून वापरायची असतात
फ़ळ्यावरील पुसता येतात
मनातील मात्र कायम राहतात

........................................................................................

तुझ्यासाठी रोजच मी
चारोळी लिह्ण्याचं ठरवतो
पण तुझी आठवण येते
आणि हातच लिहायचा थांबतो.
...................................................................................

आज पुन्हा तुझी आठवण आली
आणि मी उगीच हसू लागलो
खोटं खोटं हसताना
कळलेच नाही कधी रडू लागलो
........................................................................

तुझ्या मिठीतील सुखं
पचवायचं राहून गेलं
तू कायम मिठीत रहा हे
सुचवायचं राहून गेलं
............................................................
आठवतं का तुला
तुझं मला पाहुन लाजनं
आणि डोळ्यांच्या कोणातून
हळुच मला पहाणं
............................

- महेश जाधव

सारे काही तेच आहे... जुना श्वास... जुना ध्यास
पुनः पुन्हा घाली साद... तुझा गंध अन सहवास !

सारे काही तेच आहे... तोच कदंब... तेच वळण
छाया तीच... माया तीच... तीच राधा, तोच मोहन!

सारे काही तेच आहे... तोच पावा... तोच धावा
आणाभाका-शपथा त्याच... प्रेमाचाही तोच दावा !

सारे काही तेच आहे... जुने नभ... जुने ढग
उजळता दीप आठवांचे... मात्र जाणवते थोडी धग !

सारे काही तेच तरी... जाणवतेच... तुटली नाळ
खेळ सारा उमगता... सरलेच सारे मायाजाळ !

-- सुमति वानखेडे

अजुनही आठवतयं मला
तो लिंबोणीच्या फांदीचा झुला
त्यावर बसून हसत म्हणायचीस..
"मुर्खा, बघतोस काय झुलव ना मला.."

अजुनही आठवतयं मला
तो तुला आवडणारा पाऊस
मला विसरून म्हणायचीस,
"पावसा, बघतोस काय चिंब भिजव ना मला.."

अजुनही आठवतयं मला,
तुला आवडणारं ते फुलपाखरू
त्याकडे हात लांबवत म्हणायचीस..
"पाखरा, बघतोस काय तुझ्या पाठीवर घे ना मला"

अजुनही आठवतयं मला,
तुला आवडणारं ते बेडकाच पोहणं
त्याला हुश्श करून म्हणायचीस..
"बेडका, पाण्याचा ठाव कुठे आहे सांग ना मला"..

अजुनही आठवतयं मला,
तुला आवडणारं ते सोनचाफ्याच झाडं,
त्याला पाहुन लाजून म्हणायचीस..
"चाफ्या, माझ्या लग्नात तुझ्या फुलांची माळ घालीन त्याला.."

अजुनही आठवतयं मला,
तुला आवडणारा तो बर्फाचा गोळा..
तो खाताना ओठांवरून जिभ फिरवत म्हणायचीस..
"गोळावाल्या, अजुन थोडासा गोड कर ना याला"

अन आजसुद्धा तु तशीच आहे,
हे पानीपुरी खाताना पाहीलं
अन तेव्हा माझं मन खरचं,
तुझ्या त्या छकुल्या कुशीला कवटाळत राहीलं

कवी: अद्न्यात

आज असेही करेन म्हणतो
म्हणायचे ते म्हणेन म्हणतो

पुन्हा मनाचा गुंता झाला
पुन्हा जरा विंचरेन म्हणतो

टिपतो आता दु:खाचे कण
सवडीने कळवळेन म्हणतो

इथे जरी वापरात नाही
तरी नोट ही जपेन म्हणतो

मला सुचेना कविता आता
मी कवितेला सुचेन म्हणतो

--पुलस्ति ........

AÉMüwÉïhÉ AÉÍhÉ mÉëåqÉ..

AÉMüwÉïhÉ AÉÍhÉ mÉëåqÉ..
rÉÉiÉ LMü UåbÉ AxÉiÉå..
mÉÑxÉOû MüÐ PûVûMü ...
iÉÏ AÉmÉhÉ qÉÉUÉrÉcÉÏ AxÉiÉå..

mÉëåqÉÉMüQåû eÉÉhÉÉUÉ UxiÉÉ
AÉMüwÉïhÉÉcrÉÉ oÉÉåaɱÉiÉÔlÉ eÉÉiÉ WûÏ AxÉåsÉ...
mÉhÉ irÉÉ aÉÌWû-rÉÉ qÉÉåWûeÉÉsÉÉiÉ
iÉÑsÉÉ iÉÑfÉÉ qÉÉaÉï ZÉUcÉ MüÉ aÉuÉxÉåsÉ??

AÉMüwÉïhÉÉsÉÉ mÉëåqÉ xÉqÉeÉÔlÉ
AÉmÉhÉ EaÉÏcÉ uÉÉWÕûlÉ eÉÉiÉÉå..
mÉhÉ. jÉÉåŽÉcÉ ÌSuÉxÉɳÉÏ MüVûiÉ...
ZÉUiÉU AxÉ MüÉWûÏcÉ lÉuWûiÉ..

qÉëÑaÉeÉVûÉcrÉÉ qÉÉaÉå EaÉÏcÉ kÉÉuÉiÉ AxÉiÉÉå
mÉhÉ iÉÉå iÉU ÄTü£ü LMü AÉpÉÉxÉ AxÉiÉÉå...

-- वनिता घालमे

ती एक शब्दात उतरती गझल
जी तेव्हाही अधुरीच राहीलेली
ती एक मिटल्या डोळ्याचं बहरत स्वप्न
तीला मी फ़क्त स्वप्नातच पाहीलेली

कधी तीला पावसाची द्रुष्ट लागली
तर कधी एकांताने दगा दिला
कधी तिनं मोठ्या आशेने वाट दाखवली
तर कधी स्वत:च वाटेचा मार्ग बदलला

माझ्या नजरेने, माझ्या ओठच्या शब्दांनी
जशी अवघडलेली ती माझ्या जवळ येताना
तशीच ती तेव्हाही अवघडली त्या शब्दांनी
त्या नजरेनी मागे एकटं मला सोडुन जाताना

शेवटपर्यंत तिची ती मागे परतणारी
सावली पाहतच बराच काळ मी तिथें थांबलो
पाउलांखाली शब्दांचा भरमसाट पाचोळा
अन त्या पानासारखा मीही कोराच राहिलो

माझ्या आयुष्याच्या पुस्तकात आता ती
फ़क्त कोमेजलेली एक पाकळी होऊन दरवळते
क्षणा-क्षणाच्या आठवणीचं उदास अस्तित्व
मागे सोडुन आज ती त्या पाकळ्यातच हरवते
आज ती त्या पाकळ्यातच हरवते............

-----चौकट राजा.... सचिन काकडे

आजकाल मन कशामधेही रमतच नाही
आजकाल मज जीवन जगणे जमतच नाही...

आजकाल मज पत्र कुणाचे येतच नाही
चुकून आले, तर मी उत्तर देतच नाही...

आजकाल बाहेर कधी मी पडतच नाही
माझे, दुनियेशिवाय काही अडतच नाही...

आजकाल डोळ्यांना येते सहज रडू
पाण्याचेही घोट लागती जहर कडू...

आजकाल मी आठवतो गेलेला 'काल'
स्वप्नांना मी विचारतो,"लागेल निकाल?"...

आजकाल मी कविता करतो भारंभार!
लोक बोलती काळजी करत, "जरा सुधार"!

आजकाल मज जाणवतो माझ्यात बदल
जीवन माझे झाले आहे 'चाल-ढकल'...

-- अजब॥

.एकतरी पहाट गुलाबी होऊन जावी
अंगणातील रात्रराणी कधीतरी बहरुन यावी

तुझ्या ओझरत्या स्पर्शाने मी मोहरुन जाव
मग हलकेच तुझ्या कुशीत शिराव

वाहताच वारा आपली मिठी अधिकच घट्ट व्हावी
अन तुझ्या देहातील ऊब माझ्यात रुजावी

ओठांशी ओठ जुळुन यावेत
अन श्वासात श्वासही मिसळुन जावेत

काळोखात मन माझ उजळुन याव
तुझ्या प्रेमात मी चिंब भिजुन जाव

-- चित्रा
http://www.chitra-sakhi.blogspot.com