बालभारती: आभाळाची पाटी!

केवढी मोठी आहे बाई आभाळाची पाटी!

चंद्र आणि चांदण्याची तरी होते दाटी

आभाळाच्या पाटीवर सूर्य आहे छान

चांदोमामा आमचा आहे गोरागोरापान

आभाळाच्या पाटीचा रंग निळा निळा..

कधी होतो पांढरा तर कधी काळा काळा!

अशी रंगीत आहे माझी आभाळाची पाटी,

सूर्य-चंद्र चांदण्यांची चित्रं काढण्यासाठी!

कधीतरी काळे ढग येतात बाई कुठून?

आभाळाची पाटी सगळी टाकतात बाई पुसून!

बालभारती: सुरवंटराव

सुरवंटराव

एकदा आमच्या बागेमध्ये आले सुरवंटराव

इतके दिवस ऐकून होते त्यांचे फक्त नाव!

माझ्याकडे पाहून जरा मिशीमध्ये हसले

गेले कुठे.. म्हणता म्हणता पानावरती दिसले!

दुसऱ्या दिवशी वेलीवरची पाने झाली फस्त

खादाडखाऊ सुरवंटराव निजले होते सुस्त!

दिवसेंदिवस सुरवंटराव दाखवू लागले रंग

बदलत गेला रोज त्यांच्या जगण्याचा ढंग!

का बरं सुरवंटराव इतके झाले शिष्ट?

स्वतच्याच कोषामध्ये राहू लागले मस्त?<

याचे उत्तर एके दिवशी माझे मलाच मिळाले

सुरवंटरावांचे चक्क फुलपाखरू की हो झाले!!