आजचा विशेष

श्री स्वामी समर्थ

आजचा सुविचार : जगात दुसऱ्याला हसणे सोपे परंतु दुसऱ्यासाठी रडणे कठीण....

मराठी साहित्य संग्रहाला भेट देण्यासाठी येथे क्लिक करा.

देवा एकच मागणी
तिची पापणी भरु दे
माझ्या नावाचा एकच थेंब
तिच्या नयनी तरु दे

-- आनंद काळे


बालभारतीच्या कविता आनंदक्षणवर वाचण्यास मिळाव्यात, या वाचकांच्या विनंतीला मान देऊन पुढील काही पोस्ट या बालभारतीच्या निवडक आणि आवडत्या कवितांच्या असतिल.

Thursday, December 27, 2007

तहानेलेला वाटसरु मी
अंगणी तुझ्या विसावलेलो
क्षणभराच्या तुझ्या सोबतीने
भरऊन्हात मी सुखावलेलो

तुझ्या नजरेच्या स्पर्शाने
मन माझे शहारलेले
साथ मी मागताच तुला
ओठ तुझे थरारलेले

अधांतरीचे उत्तर तुझे
दुरवर नक्षात्रांत गेले
नकाराच्या एका शब्दाने
अंगण सारे शांत केले

मागे फ़िरण्यास माझी
जड झाली पावले
लाजणारे ते आधीचे
डोळॆ तुझे पाणावले

मागे वळत्या पावलांचा
आवाज तुझ्या हुंदक्यात विरला
पाठ फ़िरताच माझ्याही डोळ्यांनी
बरसुन मुका आकांत केला

"न लागो तुझ्या आयुष्यास
आंच माझ्या आसवांची
जन्मभरी तु सुखात रहावे"
शब्दभेट ही या पांथस्थाची.......

-- सचिन काकडे
खेळ मांडीयेला वाळवंटी घाई, नाचती वैष्णव भाई रे
क्रोध अभिमान गेला पावटणी, एक एका लागतील पायी रे

गोपीचंदन उटी तुळशीच्या माळा, हार मिरविती गळा
टाळ मृदुंग घाई पुष्पवर्षाव, अनुपम्य सुखसोहळा रे

वर्ण अभिमान विसरली याती, एक एका लोटांगणी जाती
निर्मळ चित्ते झाली नवनीते, पाषाणा पाझर सुटती रे

होतो जयजयकार गर्जत अंबर, मातले हे वैष्णव वीर रे
तुका म्हणे सोपी केली पायवाट, उतरावया भवसागर रे

-- संत तुकाराम

Wednesday, December 26, 2007

तुझ्या सोबतीचं "गुपित" आज मला कळतयं....

हे संध्याकाळचं ऊन
ही सावल्यांची खुण
अन, कातरात घुमती
तुझ्या आठवांची धुन

सखे, आज मला हे सारं काही छळतयं....
तुझ्या सोबतीचं "गुपित" आज मला कळतयं....

माझ्या काळजातला श्वास
या चांद्ण्यांचा भास
अन, अधांरात जागती
तुझ्या स्वप्नाची आस

सखे, आज हे सारं काही सरतयं....
तुझ्या सोबतीचं "गुपित" आज मला कळतयं....

निळ्या सरोवराचा काठ
हिरवं रान घनदाट
अन, तुझ्या हदयी पोहोचती
वेड्या शब्दांची पायवाट

सखे, आज हे सारं काही हरवतयं....
तुझ्या सोबतीचं "गुपित" आज मला कळतयं....

किरणांचा उधाणता हर्ष
सांजेचा सावळा उत्कर्ष
अन, को-या मनात उतरता
तुझ्या आठवणीचा स्पर्श

सखे, आज हे सारं काही ढळतयं....
तुझ्या सोबतीचं "गुपित" आज मला कळतयं....

भिजल्या डोळ्यातला भाव
ओल्या आसवांचा गाव
अन, कवितेपुरतंच राहीलेलं
कागदावरचं तुझं नाव

रोज माझ्या सोबतीला एवढंच फ़क्त उरतयं..
तुझ्या सोबतीचं "गुपित" आज मला कळतयं....

-- सचिन काकडे
सुर न्हाईले आज मौनात माझ्या..
गीत गाईले आज मी मुक्याने....
हरवता कसा मी कुठे मी कळेना..
वाट दाविली मग मजला धुक्याने....

मनगटात माझ्या पुरा जोर होता..
अखंड पीळदार बळकट दोर होता....
अडकलो जीवनाच्या खोल गर्तेत जेव्हा..
मार्ग दाविला मग मला संकटाने....

रानीवनी कुठेही फिरलो मी कसाही..
माझी कुठेही पण थांबली वाट नाही....
खुल्या आसंमतात कधी गुदमरुन जाता..
खुणावले मग मला पिंजर्याने....

आडोशात होतो सदा सावलीच्या..
प्रासाद कधी तर कधी झोपडीच्या....
झळा लागता मला थंड गारव्याच्या..
दिली सावली मग मजला उन्हाने....

घेऊनि जगलो स्वप्ने "कलंदर" मी उरी..
झटलो करण्यास ती सारी मी पुरी....
घोट अश्रुंचे कधी मी प्यावयास मुकता..
दिले चार अश्रु मजला सुखाने....

तसा सदाच मी पावसात फिरलो..
कधी नाचलो तर कधी थेंब प्यालो....
ठेवुनि कोरडे मज जाता वृष्टी अति..
मला चिंब केले कोरड्या पावसाने....

घेतले श्वास मी जणु सारे शेवटचे..
क्षण मौल्यवानी ते नव्हते फुकटचे....
दर्शन होताच करता अभिवादन मी यमाला..
मला बक्षिले मग स्वत: नि - यमाने....

असा मी तसा मी कसाही राहतो..
तिमिरातही मी तेजालाच पाहतो....
कधी थांबता चालणाराच रस्ता..
पुन्हा दाविली मज वाट पावलाने....

वाहतो "कलंदर" मी नेहेमी प्रवाही
थांबतो रस्ता पण प्रवास चालुच राही
घेतो जरी उत्तुंग भरार्या आकाशात..
मजला फार प्यारा पिंजर्यातीलही एकांत..

---योगेश जोशी.

पाथरवट

भरलेल्या धुळीत खेळतात,
पाथरवटाच्या पोरी...
सारखेच झगे दोघींचे,
बनवलेले...फाडून नऊवारी !

बापाच्या दंडाचा ताईत,
फुगलेली नस जपतो...
घावावर बसती घाव,
घाम् पाप्ण्यांनी टिपतो !

सुकलेली कारभारीण,
ओटित वंशाचा दिवा...
लव्कर पेटली वात...
लई उपकार टुझे देवा !

वाहणारे, डोळे - प्यासे ओठ,
पदराशी झगडतो तान्हा...
फुटंलया नशिब तर,
कसा फुटावा पान्हा !

रस्त्याच्या पल्ल्याड एक ,
चिंचा, बोरं, कैरीचा ठेला...
तापलेल्या उन्हात....भैय्या,
विकतो ...'बरफ का गोला ' !

पोरी लागल्या रडू,
काही खायला मागती...
बापाचं त्वांड बी कडू,
महिना अखेरीला -- का.........पैकं झाडाला लागती !

दोन - पाच रुपये मोजत,
बाप गेला पलिकडे...
येताना जोरात,
एक येस्टी त्याला भिडे !

आक्रोश आकांत फक्त,
विखुरल्या बोरं अन् चिंचा...
सर्वत्र पसरले रक्त,
यात पोरींचा बा कंचा ?

मालकाच्या बंगल्या बाहेर,
उकिडव्या तिघी बसल्या त्या...
हिशोब साडे सत्तावीस दिवसांचा,
"मुकादम्............. बाईचा अंगठा घ्या !!!"

-- मंदार

Monday, December 24, 2007

सये उधाण वार्‍यात तू,
तेव्हा तुझ्या गंधात मी,
रेशमाच्या मखमालीत तू
तेव्हा तुझ्या अतूट बंधनात मी...

नभाच्या निळाईत सजतेस तू
तेव्हा गोंजारलेल्या कापसी पिंजात मी,
ओल्या ओल्या सरींच्या श्रावणात तू
तेव्हा घन काळ्या सावळ्या नभात मी...

हिमालयाच्या उंच शिखरात तू
तेव्हा तुझ्या पायथ्याला पुजलेल्या हिमनगात मी,
गंगेच्या उथळ पाण्यात पवित्र तू
तेव्हा तुझ्यात तरंगणार्‍या निर्माल्यात मी..

संतवाणीच्या अभंगात सदा उच्चारलेली तू,
तेव्हा टाळ्मृदुंगाच्या नादात मी,
ईश्वराच्या देऊळी विराजमान तू
तेव्हा तुझ्या आशिर्वादाच्या फुलात मी...

गुलाबाच्या पाकळी ओठात तू
तेव्हा गुलाबी मधाच्या किनारीवर मी,
योवनाच्या लाजरसात भिजलेली तू
तेव्हा मदनाच्या गहर्‍या देहस्पर्शात मी...

श्वासांच्या तडजोडीत व्यस्त तू
तेव्हा अखंड स्पंदनात मी,
जिवनात माझ्या बहरलेली तू
तेव्हा सोबत तुझ्या सये..
हरी बावरा मी , हरी बावरा मी...

--- आ.. आदित्य...
नयन नक्षत्रांचे चाळे बघता बघता
तुला निट निरखता आलेच नाहि.

ऒठांत उष्ण अधर फोडी घेता घेता
हनुवटी वरचा तिळ दिसलाच नाहि.

न्याहळता नजरेने काचोळी तले यौवन
तोल संभाळता आलाच नाहि

मेंदिची केशरी नक्षी बघता बघता
बिल्वरी चुडा बघितलाच नाहि

मोकळे दाट केस छेडता छेडता
गंध ग्लानी आलि समजले नाहि

गात्रांतुन ओसंडणारे लावण्य बघता
तुझे सोळा श्रुंगार बघितलेच नाहि

झेलता कटाक्ष,लावण्य सुंदरी तुझा
भंगलो, मी, एकसंध रहाता आले नाहि.

मंत्रमुग्ध झालो ,लाघवि बोलणे ऎकता ऎकता
सांगावयाचे तुला, ते सांगता आलेच नाहि..

-- अविनाश कुलकर्णी