तिचं व्याधी, तेचं दुःखं रोज मी स्मरु किती?
ह्या तडफ़णारया जिवाला रोज मी रोखू किती?

तेच तारे,तेच आकाश रोज मी पाहू किती?
तिचं रात्र,त्या काळोखात रोज मी जागू किती?

त्याचं वाटा,तेचं रानं रोज मी हिंडू किती?
तिचं झाडे,तेचं काटे रोज मी चालू किती?

तोच समुद्र, त्याच लाटा रोज मी झेलू किती?
ह्या बुडणारया मनाला रोज मी सावरु किती?

त्याच कळा,त्याच जखमा रोज मी सांगू किती?
ह्या घायाळ जिवाला रोज-रोज मी पोसू किती?

(कल्पेश फोंडेकर)
२५-७-०७