संध्याकाळची वेळ, सगळे जमायचो,
काँलेज सुटलेकी इकडेच यायचो,
वरती छत नाही, फाटक्या भींती, दोन चार तुटक्या बाकडी,
अश्या तुटक्या फ़ुटक्या विसाव्याच्या जागेला अम्ही 'टपरी' म्हणायचो.

पास, नापास तर कधी अभ्यासाला न्याय,
शेरो शायरी टवाळक्या तर कधी प्रेमाचे अध्याय,
ह्या सगळ्या गोष्टिवर एकच उपाय,
सिगारेट का धुआ और उधार की चाय.

मुव्ही, नाटक, पिकनिकचे तर प्ल्यान बनवीले डिस्कोथेकचे,
कधि बर्थडे बम्प्चे तर अस्वाद घेतले कधि केकचे,
इथेच पराक्रम केलेत आम्ही पोरगी पटविण्याचे,
तर भांडणात नकाशेही बदलीविले अनेकांचे.

उन्हाळे, पावसाळे,हिवाळे गेले,
आणी टपरी प्रेम आमचे वाढतच गेले,
पण एक दिवस टपरी सोडावी लागेल,
या विचाराने मन रडू लागले.

वेळ बदलला काळ बदलला, मीत्रांचा आता साथ सुटला,
मनात इथली फ़क्त आठवण आहे,
आम्ही नसलो तरी काय झाले,
टपरी अजुनही तशीच सदाबहार आहे

-- शार्दूल आगरखेडेकर