सांजवेळी...
समुद्र किनारा,
शांत वारा;
तुझा नि माझा एकांत,
प्रितीच्या धारा.
तुझा हात माझ्या हाती,
अन पाणावलेल्या नेत्रकडा;
लांबलेला क्षणाचा धागा,
थांबलेल्या सर्व वेळा.
दोन शरीरं आपली,
पण आत्म्यांचं मिलन केव्हाच झालेलं;
दोन ह्रदयं आपली,
पण एकच स्पंदन केव्हाच झालेलं.
माझं नि:शब्द प्रेम,
तुझी निखळ निरागसता;
माझी प्रज्वलीत प्रतिभा,
आणि तुझी निरामय निरागसता.
व्याकुळलेली माझी नजर,
ह्रदयाचा ठोका चुकलेला;
बेधुंद होण्याचा क्षण,
अगदी थोडक्यात मुकलेला.
- निरज कुलकर्णी
समुद्र किनारा,
शांत वारा;
तुझा नि माझा एकांत,
प्रितीच्या धारा.
तुझा हात माझ्या हाती,
अन पाणावलेल्या नेत्रकडा;
लांबलेला क्षणाचा धागा,
थांबलेल्या सर्व वेळा.
दोन शरीरं आपली,
पण आत्म्यांचं मिलन केव्हाच झालेलं;
दोन ह्रदयं आपली,
पण एकच स्पंदन केव्हाच झालेलं.
माझं नि:शब्द प्रेम,
तुझी निखळ निरागसता;
माझी प्रज्वलीत प्रतिभा,
आणि तुझी निरामय निरागसता.
व्याकुळलेली माझी नजर,
ह्रदयाचा ठोका चुकलेला;
बेधुंद होण्याचा क्षण,
अगदी थोडक्यात मुकलेला.
- निरज कुलकर्णी
No comments:
Post a Comment