अबोल ती , तिचे डोळे खूप बोलायचे..
मनातले गंधाळले गूज खोलायचे..

ओठी असे कुठलेसे जादूभरे गाणे ?
स्वरांसवे तिच्या सारे रान डोलायचे..

हसण्याची सर तिच्या भुरभुरताना,
हळूच एक पाखरु थेंब झेलायचे..

कोवळ्याशा पंखांची कोवळीशी परी ती,
पंख तिचे आभाळाचे स्वप्न पेलायचे॥

कवी : अद्न्यात