कण-कण मरतांना...

अश्रूंनाही मोल असतं, हे जाणंवलं तू दूर गेल्यावर
मिटल्या पापण्यातही आसवंच होती स्वप्नांत तू दिसल्यावर
तेव्हापासून शोधतोय तुला, तुलाच शोधतोय...

तुलाच शोधतोय,

काळ्याभोर मेघांनी झाकोळलेल्या चांदण्या शोधताना
अमावस्येच्या रात्री त्या आभाळाकडे चंद्रकोरीची भिक मागतांना
अनोळखी भासणारा माझांच चेहरा आरश्यांत निरखून बघताना
जूनांच एस एम एस काढून परत परत वाचतांना
तुझ्यांच स्वप्नांत रात्रं सारी जागतांना...

पहाटेच्या त्या फितूर स्वप्नांकडे झाल्यागेल्याची दाद मागतांना
आसवांचे मोती मूकपणे गिळतांना...

दिखव्याखांतर का असेना, सर्वांदेखत असहाय्यपणे हसताना
माझ्या स्वप्नांची चिता जाळून, आठवणींची राख वेचताना
मनावर चढलेले आठवणींचे सारे रंग माझ्यांच मनाविरुद्ध पुसतांना
हातून निसटलेले सारे क्षण आठवणींच्या कप्प्यात साठवतांना...

तुझ्यासोबतचे सारे गोड क्षण कटू मनाने आठवतांना...

तुलांच शोधतोय नि शोधत राहिन मातीत या मिसळतांना...
मरणाकडून मरणाकडे प्रवास माझा करताना
तुलांच शोधतोय तुकड्या तुकड्यांत जगतांना
तुलांच शोधतोय खरंच कण-कण मरतांना... कण-कण मरतांना..

कवी: अद्न्यात