तुझं आपलं नेहमीचंच
खुप उशीर झालायं मला आता जाऊदे..
अरे, एवढी काय घाई तुझी ?
मला जरा तुला डोळे भरून तरी पाहूदेत..

सारं काही घडतयं तुझ्या मनासारखं
तरीपण तुझं लक्ष कुठे धावतयं?
जरा निश्चिंत हो थोडावेळ ,
बघ ते गवताचं पातं कसं वार्‍यासंगे निवांत डोलतयं

किनार्‍यावर पावलांच्या मुद्रा
तुला नेहमीच उमटवायच्या असतात..
पण घाईच्या चालण्यात तिथं फक्त
पुसटं खुणा ज्या लाटाही उध्वस्त करून टाकतात..

आडोष्याला जाताना कशीबशी तयार होतेस..
लाजत लाजत झाडामागे तोंड लपवून उभी राहतेस..
जरा कुठे मिठीत घ्यायला पुढे सरसावलो तर
बस, बस मला कसंतरी होतयं म्हणून पळ काढतेस..

एवढं प्रेम आपुलं ऐकमेकांवरचं पण
बसस्टापवर दोन प्रांताचे नमुने आहोत असे दाखवते
अन मग खिडकीच्याजवळ बसून
माझ्याच खांद्यावर डोकं ठेवून निजतेस..

माझ्या खिशात नसते दमडी..
तेव्हा तुला काहीनाकाही हवे असते..
आता आपल्या प्रेस्टीजचा प्रश्न..मग काय,
तुझ्यासाठी लाईटबीलाची रक्कम संपलेली असते..

सिनेमाला गेल्यावर मला जरा आंनद होतो..
अंधारलेल्या कोपर्‍यात तो खाजगी क्षण येतो..
पण तिथेही तुझा चालूच असतं..
पण खांद्यावर डोकं ठेवून लक्ष फक्त पडद्यावर असतं..

आता जरा थोडी मोठी झाल्यासारखी वाटलीस,
म्हणून तुला पुन्हा त्या झाडामागे नेलं
अन आपल्या आयुष्यातलं पहीलं चुबंन करुन,
तुला विचारलं काय वाटलं सखे तुला?

तु ढकलून म्हणालीस...

"बावळट, बघ माझी लाली खराब केलीस , अजिबात अक्कलच नाही तुला.."

--- आ.. आदित्य..