तीचा न माझा ३६चा आकडा

तसा तीचा न माझा
३६ चाच आकडा होता,
स्वभावच नाही तर
जग़ण्याचा मार्गच वाकडा होता...

तीला आवडायचं नेहमी
फुलावरचं फुलपाखरू व्हायला,
मला छान वाटायच
भ्रमर होऊन तीला छेडायला...

ति नेहमी म्हणायची
झुळूक होईन मी मना सुखावणारी,
मी व्हायचो वादळाची भयानता
तीच्या मनाशी घोंगावणारी...

तीचा प्रवास नेहमीचा
खडतरातून यशाकडे जाणारा..
मी व्हायचो आडवा फाटा
तीच्या वाटेला गोंधळात टाकणारा..

तीचं घर तीच्यासारखंच
सुंदर भावनेला जपणारं,
त्याभोवती माझं कुंपण
प्रवेशाला नेहमीच आडवणारं...

ती होती भारीचं स्वप्नाळू
स्वप्नात नेहमीच सौंदर्यात सजायची,
माझी सुद्धा मजल नेहमीच
स्वप्नाना आडवणार्‍या "जाग" मधे असायची...

वर्षानुवर्षाचा ३६चा आकडा,
जणू कसाकाय बदलला..
१२ वर्षाच्या एका तपानतंर
तो चक्क प्रेमात पडला..

आता ९१च्या आकड्यात
आम्ही एकत्र जगतो आहे..
३६च्या आकड्याची आठवण काढून,
उगाच कधीतरी खोटं खोटचं भांडतो आहे...

--- आ॥ आदित्य...