एकदा मी नदीला म्हणाले
किती ग, गोड गातेस
केव्हाही बघाव तेव्हा
नुसती खलालत असते

एखाद्या कामासु गृहिणी सारखी
सदा आपली वहातेस...
आणि तीरावाराच्या लोकांची
कालाजी ही तू वहातेस...
कुठल्या आनामिक ओधीने
तू सागाराकडे ओधिली जातेस?
आनी अस्तित्वच सम्प्नार असताना सुध्दा
तू कशी काय गाऊ शकातेयेस

तुज़ जीवन संगीत तुला
कुठे कस गवासल......
याच उत्तेर मला तरी नही गवसल ....!
नदी म्हनाली अग वेडे
नुसतच संगीत ऐकात रहिलिस ?
mazya प्रवाहताल्या खाडकांची
तू कढ़ी दखल घेतालिस?

प्रवाहताल्या या खडकाना
मि बजुला वहा महनत नाहीआणि
मार्गाताल्या अद्चानिचा बागुल्बुआ करत नाही
प्रवाहाताले खड़क काढ़ले तर
माझ संग्गीत मी गमों बसेन
आयुष्याला साचाले पण येईल
मी जीवन चैतन्य च हरावुन बसेन
प्रवाहताल्या या खडकानई
मला माझ संगीत दिले
अन मानवी जीवन प्रवाहाच मर्म
आता तुज्या लक्श्यात आलाय
नक्कीच तुज्या लक्श्यात आलाय

कवी : अद्न्यात
योगदान : दीपाली